Er is in Nederland een levendige handel gaande in dossiers van personen die te maken hebben met financiële problemen.
Degenen die belast zijn met bewindvoering, wat eigenlijk bedoeld is om hulp te bieden, wisselen onderling dossiers uit, waarbij de kosten vaak worden doorgerekend aan de cliënten, soms tot wel 1000 euro per transactie.
“Mensen die al niets hebben, worden zo een investeringsobject.” Momenteel staan er 266.000 mensen in Nederland onder bewindvoering.
Dit betekent dat zij vanwege langdurige schulden of mentale problemen, zoals dementie, niet zelfstandig hun financiën kunnen beheren en bewindvoerders deze rol overnemen.
Sommige bewindvoerders echter, verhandelen dossiers van hun cliënten, met aanzienlijke financiële gevolgen voor de betrokkenen, zoals onthuld in onderzoek door RTL Nieuws.
Bewindvoerders die hun praktijk willen uitbreiden, kopen dossiers van collega’s die stoppen of met pensioen gaan.
In een alarmerende situatie waarbij bedragen variëren tussen 300 en 1500 euro per dossier, maakt sociaal bewindvoerder Nelis van Steenhoven zich zorgen over de praktijk van dossiers kopen en verkopen:
Uit zijn woorden: “Ik wordt vaak benaderd met de vraag of ik nog een paar dossiers wil kopen. Mensen die al niets hebben, worden hierdoor een investeringsobject.”
De frequentie waarmee cliënten worden belast met kosten bij doorverkoop van hun dossiers is onduidelijk, maar de Raad voor de rechtspraak rapporteert dat wekelijks tussen 150 en 230 keer per jaar diverse dossiers van bewindvoerders wisselen.
De kosten die hierbij komen kijken zijn variabel, afhankelijk van individuele beoordelingen door kantonrechters.
Vanwege de mogelijkheid om de kosten door te berekenen aan nieuwe cliënten, is investeren in een bewindsdossier aantrekkelijk voor bewindvoerders.
Volgens een sociaal jurist gespecialiseerd in bewindszaken, André Moerman, is het gebruik van ‘aanvangskosten’ en ‘eindafrekening’ niet altijd correct.
Hij legt uit dat de kosten moeten worden gemaakt bij de opstart van een bewindvoering, wanneer er veel werk te verrichten is om financiële zaken te regelen.
Als een bewindvoerder echter vertrekt om welke reden dan ook, en het dossier wordt overgedragen, vergt het in de meeste gevallen aanzienlijk minder tijd en moeite voor de nieuwe bewindvoerder.
“Het heffen van dergelijke kosten kan ertoe leiden dat cliënten onnodig meer dan 1000 euro kwijt zijn, terwijl zij niet om een verandering van bewindvoerder hebben gevraagd,” voegt Moerman toe.
Er is een situatie waar zelfs na ontslag van bewindvoerders door de rechtbank wegens wanpraktijken, hun cliënten toch ‘aanvangskosten’ moeten betalen aan de nieuwe bewindvoerder.
Recentelijk heeft de kantonrechter in Almelo bewindvoeringskantoor Stichting Zonder Zorgen ontslagen wegens ‘onmiskenbaar slecht bewind’.
De 34 cliënten kregen een nieuwe bewindvoerder toegewezen, maar dienen volgens het vonnis de aanvangskosten van 751 euro zelf te betalen.
Bizar! De handel in dossiers van mensen met geldproblemen is levendig!
