Er is een robotica-ingenieur genaamd Mark Bryan, die al 11 jaar getrouwd is en een dochter heeft, die een unieke kijk heeft op mode.
Deze heteroseksuele Bryan kiest ervoor om dagelijks zowel op zijn werk als in zijn vrije tijd rokken en hoge hakken te dragen.
De Amerikaan, die in Duitsland woont, is van mening dat kleding niet gebonden zou moeten zijn aan geslacht. Hij uit zijn frustratie over de beperkte kledingopties voor mannen, vooral in professionele omgevingen, waar de keuzes vaak beperkt zijn tot zwart, grijs, donkerblauw en soms een krijtstreep.
Vrouwelijke kleding daarentegen biedt veel meer diversiteit in kleuren en stijlen. Volgens Bryan zouden mannen in staat moeten zijn om net als vrouwen rokken en jurken te dragen.
Een waardering voor de diverse stijlen en patronen van rokken en vooral de kleurrijke aard van vrouwenkleding wordt getoond.
Voorkeur gaat uit naar een mix van traditionele mannenkleding boven de taille, zoals blazers en stropdassen, en traditionele vrouwenkleding beneden, zoals kokerrokken en hakken van ongeveer 10 centimeter.
Bryan heeft geen enkel probleem met het dragen van hoge hakken, een vaardigheid die hij verwierf tijdens dansoefeningen met een vriendin op de universiteit. Gedurende een jaar droeg hij hoge hakken om op dezelfde hoogte als zij te zijn, wat hem handig maakte in het lopen op hakken.
Hij laat zich niet beperken door stereotiepe denkbeelden en kleedt zich in overeenstemming met zijn eigen voorkeur, gelovend dat kleding niet gebonden is aan geslacht. De keuze valt op een mannelijke uitstraling boven de taille en een genderneutrale look onderaan.
Bryan komt met de gedachte dat in het verleden meisjes regelmatig geen broeken mochten dragen op school en vraagt zich vervolgens af waarom rokken en hakken niet genderneutraal kunnen zijn.
Hij merkt op dat mannen vroeger historisch gezien eerder hakken droegen dan vrouwen. Bijvoorbeeld, de Perzische cavalerie droeg laarzen met hakken om hun voeten in de stijgbeugels te houden.
Het bezitten van een paard was vaak een teken van rijkdom, waardoor het alleen voorzien van laarzen met hakken een privilege was voor rijke mannen.
Deze trend verspreidde zich geleidelijk over Europa en werd een statement van mode voor de adel. Het was pas in de 18e eeuw toen de discussie over kleding voor mannen en vrouwen begon, dat mannen stopten met het dragen van hoge hakken.
Onder het licht van maatschappelijke acceptatie, wordt Bryan aangehaald als een voorbeeld van mannen die hoge hakken langzaam weer omarmen als een fashion statement.
Voorbijgangers kunnen verbaasd zijn door zijn outfit, maar Bryan vergelijkt zijn stijl graag met een opvallende haarkleur: het trekt even de aandacht, wordt misschien als vreemd of interessant beschouwd, en dan gaat iedereen verder met hun eigen bezigheden.
Dankzij zijn confectiemaat van 40 voor rokken en 41 voor schoenen, vindt Bryan met gemak passende kledingstukken.
Voor mannen die overwegen om ook rokken en hakken te dragen, geeft Bryan het advies om te beginnen met lagere hakken, zodat ze zich zekerder voelen.
