Een avondje uit eten in Amsterdam verliep anders dan verwacht voor Joop, een 69-jarige man die hier vaak van genoot.
Wat begon als een gezellig etentje, eindigde voor Joop in frustratie en onbegrip zodra hij het restaurant binnenstapte.
“Ik was klaar voor een leuke avond,” vertelt Joop, die uitkeek naar een typisch Amsterdams diner.
Al voor het zitten aan tafel voelde hij dat er iets mis was. “Ik vroeg om een tafel, maar kreeg een vriendelijke, maar totaal onverstaanbare ‘Hello, how are you?’ Ik dacht dat het een grap was.”
Voor Joop, die gewend is aan het spreken van zijn moedertaal in eigen land, was het vreemd om niet in het Nederlands te communiceren in de hoofdstad. “Het voelde alsof ik in het buitenland was,” aldus Joop.
“Er was miscommunicatie tussen ons. Mijn woorden werden niet begrepen door hen.” Van een ongemakkelijke situatie werd Joop geïrriteerd toen hij ontdekte dat het personeel uitsluitend Engels sprak.
“Alle medewerkers spraken Engels! Niet alleen de bediening, maar ook andere obers. Toen ik vroeg om iemand die Nederlands sprak, kreeg ik wederom Engels als antwoord.”
Toen duidelijk werd dat hij hen niet verstond, reageerde het personeel volgens Joop “Ze waren ongeduldig toen bleek dat ik hun taal niet sprak.”
“Ze reageerden geïrriteerd, een van hen zuchtte zelfs toen ik voor de derde keer mijn bestelling wilde doorgeven.”
Voor Joop was het onbegrijpelijk dat hij in zijn eigen land geen Nederlands kon gebruiken om een maaltijd te bestellen.
Volgens hem was het “Het ergste was dat er geen enkele inzet was om me te begrijpen,” en “Toen ze door hadden dat ik de taal niet sprak, lieten ze me gewoon staan en gingen door met hun werk zonder enige moeite te doen om me te helpen.”
Buitengesloten en ongewenst voelde hij zich. Hij deelde: “Het was alsof ik er niet toe deed. Het was hun manier of niets.”
Amsterdam trekt veel toeristen aan en is een internationale stad, maar voor Joop is het moeilijk te aanvaarden dat in een Nederlands restaurant geen Nederlands wordt gesproken.
“Ik verwacht gewoon dat ik in Nederland Nederlands kan spreken,” aldus Joop met een frons. “Het is toch niet teveel gevraagd? Zeker niet in een restaurant in de hoofdstad van ons eigen land.”
Toen hij zag dat andere klanten, die Engels spraken, zonder problemen werden geholpen, nam Joop’s teleurstelling toe.
Expressend, zei hij: “Het leek wel of je in dat restaurant alleen geholpen werd als je Engels sprak. En dat vond ik echt heel vervelend. Ik voelde me echt onzichtbaar.”
De internationalisering van steden zoals Amsterdam stoort Joop niet, maar het doet hem wel pijn te zien dat de lokale taal en cultuur lijken te verdwijnen.
“Kan ik Engels spreken zonder naar het buitenland te gaan?” vraagt hij zich af. “Waarom kunnen ze niet twee talen spreken? Engels voor toeristen en Nederlands voor mij?”
“Het lijkt alsof Nederland steeds minder van ons is,” zegt Joop. “We moeten ons aanpassen aan toeristen, terwijl het vroeger andersom was.”
Joop vertrok uit het restaurant zonder te eten. “Ik ga daar niet meer naartoe,” zegt hij. “Niet vanwege het eten, want ik heb nog niet eens besteld. Maar ik voel me helemaal niet welkom in mijn eigen stad.”
Zijn verhaal belicht de groeiende internationalisering in steden zoals Amsterdam, waar soms de voorkeur lijkt te worden gegeven aan toerisme boven de lokale bevolking.
Joop’s verhaal herinnert ons eraan dat het, ondanks onze openheid naar een internationale gemeenschap, belangrijk is om onze lokale cultuur en taal te koesteren.
“Zijn we niet in Nederland?” vraagt Joop zich af. “Dan wil ik gewoon Nederlands kunnen praten.”
1. Hij keek uit naar een leuk avondje uit maar dat verliep anders dan verwacht.
2. Dat dit in ons landje gebeurt vindt hij alles behalve normaal.
3. Hij voelde zich onzichtbaar en totaal niet begrepen.
4. Vanaf het moment dat hij binnenstapte groeide zijn frustratie…
5. Het blijft voor hem moeilijk te accepteren dat er niemand Nederlands spreekt.
