Al jaren worstelt Linda, 23, met het grote leeftijdsverschil tussen haar en haar vader, die inmiddels 78 jaar is.
De band tussen hen is altijd beïnvloed door de leeftijdskloof, en Linda heeft hier veel gemengde gevoelens over.“Waarom koos hij zo laat nog voor kinderen?” vertelt ze, met een ondertoon van frustratie.
Het is soms moeilijk voor haar om te accepteren dat haar vader kampt met ouderdomsbeperkingen, terwijl haar leeftijdsgenoten nog energieke vaders hebben.
Sinds haar jeugd heeft Linda zich anders gevoeld dan anderen. “Als ik vaders van mijn vrienden zie die nog fit zijn en actief dingen doen, voel ik soms boosheid,” zegt ze openhartig.
Ze merkt op dat haar vader haar op latere leeftijd kreeg en ervaart dat hij niet dezelfde energie heeft als jongere vaders vaak hebben.
“Ik ben jaloers op vrienden van wie de vaders nog volop plannen maken en actief in het leven zijn. Mijn vader is die fase allang voorbij.”
Volgens Linda komen gevoelens van jaloezie en teleurstelling voort uit het idee dat ze iets essentieels heeft gemist.
Terwijl vrienden makkelijk een weekendje weg gaan of samen sporten met hun vaders, moet Linda rekening houden met de fysieke beperkingen die zijn leeftijd met zich meebrengt.
“Het voelt soms oneerlijk, alsof ik een deel van mijn jeugd heb gemist,” verklaart ze. Ze begrijpt dat haar vader destijds zijn eigen redenen had voor deze keuze, maar toch blijft het gevoel bestaan dat er iets ontbreekt.
Linda maakt zich soms zorgen over de toekomst naast het gemis van een actieve vaderrol. “Ik weet dat hij ouder wordt en dat onze tijd samen misschien beperkt is. Dat besef komt harder binnen nu ik zelf ouder word.”
De gedachte maakt haar verdrietig en brengt ook boosheid met zich mee. Linda worstelt met het feit dat haar vader op latere leeftijd nog voor het ouderschap koos, iets dat voor haar als dochter verstrekkende gevolgen heeft.
De frustratie van Linda ligt niet alleen in de leeftijd van haar vader, maar ook in de beperkingen die dat oplegt aan wat ze samen kunnen doen.
“Het is een uitdaging om spontaan op vakantie te gaan of lange wandeltochten te maken. In alles wat we willen doen, moeten we rekening houden met bepaalde beperkingen die onvrijwillig zijn ontstaan,” aldus de persoon.
Soms voelt deze persoon zich machteloos en beschouwt de situatie als een gemiste kans. Het delen van deze gevoelens met vrienden blijkt lastig en brengt moeite met zich mee.
“Ik hoor anderen praten over hun ervaringen met hun ouders, en soms voel ik me buitengesloten van die gedeelde momenten,” legt de persoon uit.
Er bestaat een innerlijke strijd over het uiten van deze gevoelens, aangezien de persoon dankbaarheid wil tonen. Desondanks blijft het verlangen naar een meer gebruikelijke vader-dochterrelatie aanwezig.
Langzaam groeit de behoefte om manieren te vinden om vrede te sluiten met de situatie. De liefdevolle steun van de vader blijft aanwezig, ondanks zijn leeftijd, maar de persoon blijft fantaseren over hoe de relatie zou zijn geweest als hij jonger was.
“Naar mijn mening moet ik wel eerlijk tegenover mezelf blijven, ik wil niemand tekortdoen. Soms voelt het als iets wat ontbreekt,” concludeert ze.
1. Omdat rekening gehouden moet worden met zijn leeftijd, is er extra aandacht nodig.
2. De aanwezigheid van fitte vaders bij anderen maakt haar jaloers.
3. Gevoelens van boosheid komen op omdat ze leuke activiteiten moet missen.
4. Zijn keuze om op latere leeftijd vader te worden, blijft voor haar onbegrijpelijk.
5. Vanwege zijn leeftijd wordt ze geconfronteerd met diverse beperkingen.
