Esther boos op rijke ouders: ‘Ze willen mijn schulden niet betalen’

Een behoorlijk groeiende schuld door online gokken houdt de 27-jarige Esther in zijn greep.

Van een onschuldige hobby is het uitgegroeid tot een nachtmerrie waar ze moeilijk aan kan ontsnappen.

“Het begon als iets kleins, gewoon een paar weddenschappen voor de lol,” zo legt ze uit. “Maar al snel verloor ik de controle.”

”Ik bleef steeds grotere bedragen inzetten, in de hoop dat één goede gok alles zou oplossen.” Maar in plaats daarvan raakte ze alleen maar dieper in de problemen en kwam ze uiteindelijk duizenden euro’s in het rood te staan.

Nu tracht Esther bij haar ouders steun te vinden om uit deze benarde situatie te geraken, maar die hoop vervloog al snel.

“Ze hebben zoveel geld dat ze mijn schulden makkelijk zouden kunnen afbetalen, zonder dat het hen echt zou raken,” zo vertelt ze gefrustreerd.

Esther voelt diepe afwijzing: “Maar in plaats van te helpen, zeggen ze dat ik mijn eigen problemen moet oplossen.”

Esther uit haar boosheid: “Hoe kun je je eigen kind in zo’n situatie laten zitten terwijl je zelf in overvloed leeft?” Haar ouders hebben altijd goed geboerd, met luxe vakanties, een groot huis en dure auto’s.

Esther klaagt: “Ze hoeven zich nergens zorgen over te maken, en toch laten ze mij aan mijn lot over,” zegt ze boos. Het gesprek met haar ouders verliep kil.

Haar ouders hameren erop dat ze als volwassene haar eigen fouten moet rechtzetten en haar verantwoordelijkheid moet nemen. Voor Esther is dit echter geen simpele opgave.

Elke dag voelt als een gevecht voor Esther: “Ik zie die schulden voor me, terwijl zij in hun luxe leven voortgaan. Het maakt me zo boos en teleurgesteld.”

Esther voelt de pijn niet alleen in de financiële kwestie, maar vooral in de relatie met haar ouders. Er is een gevoel van verlatenheid dat twijfels zaait over hun band.

“Ze beweren altijd dat familie het belangrijkste is, maar als het erop aankomt, laten ze me vallen. Hun geld lijkt prioriteit te hebben boven mij.”

Ondanks deze ontgoocheling probeert Esther zelf actie te ondernemen. Ze heeft gokapps van haar telefoon verwijderd en overweegt professionele hulp te zoeken voor haar verslaving.

Toch blijft de last van haar schulden haar achtervolgen. “Ik wil echt veranderen en een nieuw begin maken, maar met die schulden in mijn nek is het moeilijk om vooruit te kijken.”

Haar grootste kwelling is het besef dat haar ouders haar in één keer hadden kunnen helpen, maar ervoor kozen dat niet te doen.

“Het voelt alsof ze me…”

Zonder enige hulp voelen mensen zich soms als iemand die verdrinkt, ondanks dat ze een reddingsboei vasthouden,” verzucht ze.

Esther blijft onvermoeibaar doorgaan, ondanks dat de situatie soms uitzichtloos lijkt.“Ik probeer elke euro om te draaien en zoveel mogelijk af te lossen.”

”Maar het gaat zo langzaam. De gedachte dat mijn ouders me hadden kunnen helpen, maar dat niet wilden doen, zal ik niet snel vergeten.”

Esther weet nog niet of ze ooit haar ouders kan vergeven.“Deze ervaring heeft een diepe wond achtergelaten. Misschien los ik mijn schulden op, maar de breuk met mijn ouders? Die zal niet zo makkelijk herstellen.”