Ibrahim uit Marokko, een 20-jarige jongeman, deelt net als vele anderen grote dromen. Zijn ambities om in Europa welvarend te worden, zijn echter niet gerealiseerd.
"Onze familie komt uit Fez. Ik heb drie zussen en vijf broers. We hadden het thuis niet zo breed en mijn vader werkte zich een slag in de rondte om zijn familie te onderhouden."
"In Marokko hebben we niet veel kansen. De inkomens zijn er niet hoog. Hoeveel ik ook van mijn vader houd, ik wil dat mijn kinderen later een mooi leven kunnen leiden."
"Op internet zag ik foto’s van Nederland, een heel modern land. Via een Facebookgroep kwam ik in contact met mensen die vanuit Marokko naar Nederland zijn gegaan."
"Ze vertelden me dat het geweldig is en dat de overheid je overal mee helpt. Van een inkomen tot huisvesting."
Na het horen van positieve verhalen over Nederland, nam Ibrahim een vastberaden besluit, ondanks de terughoudendheid thuis: “Ik raakte overtuigd door de verhalen die mensen over Nederland vertellen. Thuis werd er niet zo enthousiast gereageerd.”
Ondanks de bezorgdheid van zijn familie besloot Ibrahim om naar Nederland te vertrekken: “Mijn ouders, maar ook mijn broers en zussen, wilden niet dat ik zou gaan. Zij waren bang dat ik er alleen voor zou komen te staan in een vreemd land.”
Met het vertrouwen dat de overheid hem zou ondersteunen, vertrok Ibrahim zonder veel aarzeling naar Nederland: “Zelf dacht ik hier niet zo over na. De overheid zou me immers helpen, zo was mij verteld. Snel heb ik toen het besluit gemaakt om te vertrekken.”
Financiële beperkingen dwongen Ibrahim om hulp te vragen voor zijn vliegticket: “Het probleem was dat ik geen geld had voor een vliegticket. Een paar honderd euro lijkt misschien weinig, maar ik had ze niet. Uiteindelijk kreeg ik geld van mijn oom, op voorwaarde dat ik hem zou terugbetalen.”
Na aankomst in Nederland ontdekt Ibrahim al snel dat de realiteit anders is dan wat hem was voorgesteld: “Ik landde op Schiphol en had toen eigenlijk geen idee waar ik naar toe moest.“
”Er werd mij verteld dat er in Ter Apel een plek was waar ik kon slapen. Bij aankomst vroeg ik om hulp met geld en huisvesting.”
”Ik kreeg te horen dat dit niet zomaar kon. Er moesten veel procedures doorlopen worden en ik moest geduld hebben.”
”Mijn plan was anders. Ik wilde direct werk zoeken en veel verdienen om mijn familie te ondersteunen.”
”Twee jaar later kan ik nog steeds geen verblijfsvergunning krijgen omdat ik Marokkaan ben, wat ik niet begrijp.”
Volgens hem is hij bereid te werken en bij te dragen aan de samenleving. ”Ik gedraag me goed en veroorzaak geen problemen.”
Soms overnacht hij bij vrienden die hij in de tussentijd heeft leren kennen of in het park.
”Mijn huidige situatie is oncomfortabel. Het liefst zou ik terugkeren naar Marokko, waar ik tenminste nog kansen zag. Het bevalt me niet meer hier in Nederland.”
”Mijn doel was hier te komen en welvarend te worden, maar ik heb niets. Ik verlang ernaar om terug te keren.”
Ibrahim, 20 jaar oud en afkomstig uit Marokko, heeft net als vele anderen grote ambities. Hij dacht dat hij voorspoedig zou worden…
