Ellen (34) deelt een persoonlijk verhaal over de beslissing om geld te lenen van haar oma met dementie.
Uit financiële noodzaak voelde ze zich gedwongen tot deze actie, onthult ze in haar verhaal.
Hoewel ze haar oma regelmatig bezoekt, zelfs als ze niet meer wordt herkend, deelt Ellen haar innerlijke strijd.
“Ze herkent me meestal niet, maar ik bezoek haar elke week,” vertelt Ellen over haar worsteling met de financiële situatie. “Ik heb geld van haar geleend en ik zag geen andere oplossing.”
Ellen rechtvaardigt haar actie door te benadrukken dat het geld indirect ook ten goede komt aan haar oma, aangezien het uit haar verborgen reserve is gehaald, traditioneel bewaard in een oude sok.
“Ik doe vaak haar was. Uiteindelijk is het ook voor haar welzijn,” probeert ze zichzelf gerust te stellen.
Ellen, ondanks haar goede bedoelingen, vindt het moeilijk om eerlijk te zijn tegen haar oma vanwege interne conflicten.
Ze worstelt met haar gedachten en uit haar innerlijke strijd door te zeggen: “Ik denk er elke dag aan. Als ik het geld zou hebben, zou ik het meteen terugleggen.”
Vanwege financiële zorgen, met name de noodzaak van een nieuwe wasmachine, staat Ellen voor een lastige beslissing.
“Ik had geen cent te makken, nog steeds niet,” bekent Ellen, die met een minimumloon rond moet komen.
De uitdagingen en dilemma’s van zorgverleners bij het ondersteunen van dierbaren met dementie worden benadrukt door Ellen’s verhaal.
