Els, een 38-jarige moeder, kreeg recentelijk veel reacties nadat ze haar kind op de mond kuste. Wat zij zag als een normaal en liefdevol gebaar, werd door anderen veroordeeld als ongepast.
Dit incident bracht haar tot reflectie over de diverse manieren waarop ouders genegenheid tonen en hoe dit kan worden geïnterpreteerd.
Els deelt in een openhartig gesprek: “Ik stond er eigenlijk niet bij stil. Mijn kind kwam naar me toe, ik boog me voorover en gaf een kus, zoals altijd.”
“Maar de reacties om me heen vielen me op. Sommigen keken weg, anderen fronsten hun wenkbrauwen. Later vertelden enkele vrienden me zelfs dat ze het ongemakkelijk vonden.”
Voor Els was deze respons verrassend. Ze groeide op in een gezin waar fysieke genegenheid gebruikelijk was.
“Mijn broers kusten. Op de mond, op de wang, het maakte niet uit. Voor ons was dat normaal,” vertelt ze.
“Liefde tonen was niet iets om bij na te denken. Het was gewoon wie wij waren als gezin.” Toch merkte Els dat niet iedereen in haar omgeving er zo over dacht.
De reacties van mensen maakten haar bewust van het feit dat er verschillende opvattingen bestaan over hoe ouders liefde aan hun kinderen tonen, vooral als het gaat om lichamelijke uitingen zoals een kus op de mond.
Sommige mensen hadden praktische bezwaren. “Er waren zelfs mensen die zeiden dat het ‘niet hygiënisch’ was of dat het ‘ongezond’ zou zijn voor mijn kind. Dat vond ik vreemd,” zegt Els met enige verwarring.
“Ik ben haar moeder. Ik zorg voor haar, ik houd van haar. Waarom zou een kus op de mond ineens iets verkeerds zijn?”
De negatieve reacties brachten haar aan het twijfelen, en Els begon zich af te vragen waarom haar onschuldige gebaar zulke sterke reacties opriep.
De realisatie kwam bij haar op dat wat voor haar vanzelfsprekend is, voor anderen een bron van ongemak kan vormen. Het erkennen van “culturele verschillen” was een stap die ze nam.
Er werd aan haar verteld tijdens gesprekken met vrienden dat ze het gebaar als “ongepast” beschouwden, vanwege het feit dat het “niet hoort”.
De vraag die opkwam was, “Maar wat betekent dat eigenlijk? Wie bepaalt wat wel en niet hoort in de manier waarop je je kind liefde toont?”
De beslissing werd genomen om meer te leren over het onderwerp en daarbij kwam ze erachter dat de meningen over kussen op de mond sterk uiteenlopen.
Ouders hebben verschillende opvattingen over dit onderwerp. Voor sommigen is het een normale uiting van liefde, terwijl anderen het als ongepast beschouwen, vooral naarmate kinderen ouder worden.
Deskundigen waarschuwen ook voor mogelijke verwarring bij kinderen als gevolg van dergelijke uitingen in hun relaties met anderen.
“Het is goed bedoeld en het laat me nadenken over de impact van mijn acties,” zegt Els.
“Maar ik ken mijn kind het beste. Ik begrijp wat voor haar werkt en wat haar gelukkig maakt.”
Haar glimlach verschijnt wanneer ze de situatie beschrijft waarbij haar dochter nog steeds elke dag naar haar toekomt voor die kus. “Voor mij spreekt dat boekdelen.”
Vooral de snelheid waarmee mensen hun mening vormen over persoonlijke opvoedingskeuzes verbaast Els. Ze zegt: “Ik zou zelf nooit iemand vertellen hoe ze hun kind moeten opvoeden,”.
“Wat voor de een werkt, werkt misschien niet voor de ander. Maar ik geloof sterk dat je als ouder moet doen wat voor jou en je kind goed voelt. Als dat betekent dat wij elkaar een kus op de mond geven, dan is dat zo.”
Ondanks dat Els door deze situatie aan het denken is gezet, heeft ze besloten zich niet te laten beïnvloeden door de kritiek. Ze zegt vastberaden: “Het is niet aan anderen om te bepalen hoe ik mijn kind liefde toon,”.
“Mijn kind weet dat ze geliefd is, en dat is voor mij het belangrijkste. Mensen mogen vinden wat ze willen, maar ik kies ervoor om trouw te blijven aan wat voor ons werkt.”
Deze ervaring heeft Els bewuster gemaakt van haar eigen opvoedingsstijl en haar vertrouwen in haar intuïtie versterkt. Ze concludeert met een glimlach: “Ouderschap is geen eenheidsworst,” en “En dat is oké.”
1. Sommige menen hadden praktische bezwaren tegen een kus op de mond.
2. Zo zijn er velen die met hun wenkbrauwen fronsen.
3. Els vertelt wat voor commentaar ze allemaal krijgt.
4. Het commentaar van velen slaat volgens haar nergens op.
5. De reacties brengen Els behoorlijk in verwarring.
