De 69-jarige Joop keek uit naar een avondje uit eten in Amsterdam, iets wat hij vaker had gedaan en altijd had gewaardeerd. Deze keer verliep het echter anders dan verwacht.
Wat begon als een gezellig etentje, eindigde voor Joop in frustratie en onbegrip vanaf het moment dat hij het restaurant binnenstapte.
“Ik was klaar voor een leuke avond,” vertelt Joop. Hij had zich verheugd op een maaltijd in een typisch Amsterdams restaurant.
Maar nog voordat hij aan tafel zat, voelde hij al dat er iets niet helemaal goed ging. “Ik liep naar de bediening om een tafel te vragen, maar ik werd begroet met een vriendelijke, maar totaal onverstaanbare ‘Hello, how are you?’ Ik dacht nog even dat het een grap was.”
Voor Joop, die gewend is zijn moedertaal te spreken in zijn eigen land, voelde het vreemd om in een restaurant in de hoofdstad niet in het Nederlands te kunnen communiceren. “Het was alsof ik in het buitenland was,” vervolgt hij.
Toen hij opnieuw in het Nederlands probeerde te praten, merkte hij dat de jonge serveerster hem niet begreep.
Joop beschrijft hoe zijn verzoek om in het Nederlands geholpen te worden, resulteerde in onbegrip. Wat begon als een ongemakkelijke situatie, veranderde snel in irritatie toen hij ontdekte dat het personeel uitsluitend Engels sprak.
Vervolgens werd Joop geconfronteerd met de taalbarrière toen het personeel geen Nederlands sprak. “Ze spraken allemaal Engels! Zowel de bediening als de obers, en wanneer ik vroeg om iemand die Nederlands sprak, bleven ze in het Engels antwoorden,” deelde hij.
Joop legt uit hoe het personeel reageerde nadat duidelijk werd dat er sprake was van communicatieproblemen. “Ze waren behoorlijk geïrriteerd toen ze beseften dat ik hen niet begreep,” voegde hij eraan toe.
Joop onthult de toenemende frustratie toen hij herhaaldelijk moeite had met bestellen. “Ze rolden met hun ogen, en één van hen zuchtte zelfs toen ik voor de zoveelste keer probeerde mijn bestelling door te geven,” vertelde hij.
Voor Joop, die alleen maar een simpele maaltijd wilde bestellen in eigen land, was het teleurstellend dat er niemand beschikbaar was die zijn taal sprak.
“Voor mij was het frustrerend dat er geen enkele inspanning werd gedaan om mij te helpen,” concludeerde hij. “Toen bleek dat ik geen Engels sprak, negeerden ze mij gewoon en gingen door met hun taken, zonder zelfs maar te proberen empathie te tonen.”
Probeer maar eens om me te begrijpen, zei hij met een zucht.
Er was een gevoel van buitengeslotenheid en ongewenstheid. Alsof mijn aanwezigheid er niet toe deed. Het was hun manier of niets, gaf hij aan.
Zelfs al begrijpt hij de internationale aantrekkingskracht van Amsterdam, voor Joop blijft het lastig te accepteren dat Nederlands niet gesproken wordt in een Nederlands restaurant.
In Nederland verwacht ik dat Nederlands gesproken kan worden, verklaarde Joop met gefronste wenkbrauwen. Is dat teveel gevraagd? Zeker niet in de hoofdstad van ons land, voegde hij eraan toe.
De teleurstelling bij Joop nam toe toen hij zag dat Engels sprekende klanten moeiteloos geholpen werden.
Het leek alsof eetzaal alleen bediend werd als je Engels sprak. Dat vond ik echt heel vervelend. Ik voelde me echt onzichtbaar, deelde hij.
Ondanks zijn begrip voor de internationalisering van steden als Amsterdam, vindt Joop het pijnlijk om te zien dat de lokale taal en cultuur lijken te verdwijnen.
“Is het echt nodig om naar het buitenland te gaan om Engels te spreken?” vraagt hij zich af. “Waarom kunnen mensen niet gewoon twee talen spreken? Engels voor de toeristen en Nederlands voor mensen zoals ik?”
“Het lijkt alsof Nederland steeds verder van ons afdrijft,” zegt Joop. “We moeten ons aanpassen aan de toeristen, terwijl het vroeger andersom was.”
Joop besloot het restaurant te verlaten zonder te eten. “Ik ga hier niet meer,” zegt hij. “Niet vanwege het eten, want dat heb ik nog niet eens geprobeerd. Maar omdat ik me compleet onwelkom voel in mijn eigen stad.”
Zijn ervaring belicht het groeiende internationalisme in steden zoals Amsterdam, waar soms lijkt alsof het toerisme prioriteit krijgt boven de lokale bevolking.
Joop’s verhaal herinnert ons eraan dat, terwijl we openstaan voor een internationale gemeenschap, het cruciaal blijft om de lokale cultuur en taal te behouden.
“We zijn toch in Nederland?” vraagt Joop zich af. “Dan wil ik gewoon Nederlands kunnen praten.”
1. Hij keek uit naar een leuk avondje uit maar dat verliep anders dan verwacht.
2. Dat dit in ons landje gebeurt vindt hij alles behalve normaal.
3. Hij voelde zich onzichtbaar en totaal niet begrepen.
4. Vanaf het moment dat hij binnenstapte groeide zijn frustratie…
5. Het blijft voor hem moeilijk te accepteren dat er niemand Nederlands spreekt.
