Sommigen zouden kunnen denken dat het leven van een thuisblijfmoeder alleen maar draait om kinderen vermaken en wandelen in het park.
In werkelijkheid is het een constante uitdaging, zoals Bridgette Anne uit Wisconsin benadrukte in een Facebook-bericht dat veel reacties opwekte.
In een interview deelde Bridgette Anne haar strubbelingen als thuisblijfmoeder. Ze begon haar bericht met de vooroordelen die mensen vaak hebben over thuisblijfmoeders.
Er wordt vaak gedacht dat thuisblijfmoeders het makkelijk hebben, gelukkig zijn dat ze niet hoeven te werken, lui zijn en dat wat ze doen geen ‘echt’ werk is, dus dat ze niet mogen klagen.
Wat mensen vaak niet beseffen, is dat het zowel een eenzame periode kan zijn als een periode waarin persoonlijke tijd schaars is.
Bridgette deelde dat ze niet in staat is om dingen alleen te doen, zoals naar het toilet gaan, genieten van een kopje koffie, lezen, en meer.
Zij gaf aan dat zij haar emoties alleen met haar vriend kon delen, omdat zij geen andere persoon had om mee te praten en zij zich schuldig voelde om hem te belasten met haar gevoelens en problemen terwijl hij al zoveel voor haar doet.
Vervolgens deelde ze over haar bericht en de reacties die ze ontving. Zij gaf aan dat er eigenlijk geen plan was achter haar post als zij volledig eerlijk was.
Zij besefte simpelweg dat zij aan het huilen was en zich overweldigd voelde, en dat er werkelijk niemand was die zij kon bellen.
In haar gevoelens van eenzaamheid en schuld, zocht ze eenvoudig validatie in de wetenschap dat dergelijke emoties normaal zijn.
Haar persoonlijke omgeving heeft haar overweldigend positieve feedback gegeven. Het heeft geleid tot hernieuwd contact met verloren vrienden en het vinden van balans en steun in haar lokale gemeenschap.
“Thuisblijfmoederschap wordt soms gezien als louter spelen met kinderen en wandelingen in het park…”
