Er was een bedrag van 20.000 euro dat Truus een paar jaar geleden aan haar kind leende, wat ze met moeite had gespaard voor later.
Truus had gehoopt haar kind te ondersteunen bij het realiseren van een grote droom, namelijk het kopen van een huis – iets wat voor haar van groot belang was en haar een goed gevoel gaf.
Echter, een jaar later voelt ze zich teleurgesteld en verdrietig omdat de afgesproken terugbetalingen niet worden nagekomen, terwijl haar kind weeluxe vakanties maakt.
Het spaargeld van Truus was niet zomaar iets; na jaren van hard werken en opofferingen had ze een klein financieel vangnet opgebouwd.
Toen haar kind om hulp vroeg voor de aankoop van een huis, twijfelde ze geen moment en wilde ze haar kind een goede start geven, omdat ze wist hoe moeilijk het tegenwoordig is om een hypotheek te krijgen.
De overeenkomst was dat het geleende bedrag in maandelijkse termijnen
Met de afspraak dat duizend euro zou worden terugbetaald, leek in eerste instantie alles voorspoedig te verlopen. Truus ontving keurig het afgesproken bedrag in de eerste maand. Daarna echter werd het stil, zonder verdere betalingen, telefoontjes of bezoeken.
Talrijke pogingen van Truus om contact te leggen met haar kind bleven vaak onbeantwoord. Dit zorgde ervoor dat ze zich steeds meer zorgen begon te maken. Had haar kind mogelijk financiële moeilijkheden? Waarom hield het zich niet aan de gemaakte afspraken?
De verrassing en teleurstelling waren groot toen Truus via anderen vernam dat haar kind op vakantie ging. Niet zomaar een vakantie, maar een reis van vijfduizend euro naar een exotische bestemming.
De vraag rees voor Truus hoe haar kind zo’n dure reis kon maken terwijl er nog een openstaande schuld van 19.000 euro was. Waarom had haar kind dit niet met haar besproken?
Voor Truus voelde dit als een harde klap. Had haar zorgvuldig gespaarde en uitgeleende geld slechts als een gift gediend?
Een gevoel van diepe teleurstelling overviel haar niet alleen vanwege het uitblijven van de betalingen, maar ook door de afstand die ineens was ontstaan, terwijl hun relatie eerder hecht was en nu gekenmerkt wordt door een pijnlijke stilte.
Truus vraagt zich af wat er precies is misgegaan. Is het mogelijk dat ze haar kind te veel heeft verwend? Of is het eerder een kwestie van ondankbaarheid? Misschien heeft ze ergens onbewust een fout gemaakt?
Op dit moment staat Truus voor een lastige keuze. Ze kan ervoor kiezen om haar kind te confronteren en erop te staan dat de aflossingen worden hervat, maar ze vreest de mogelijke gevolgen van deze confrontatie.
Ze vraagt zich af wat er zal gebeuren als deze confrontatie leidt tot een volledige breuk in het contact. Zou haar kind boos worden en haar beschuldigen van bemoeizucht?
Truus wil absoluut niet het contact met haar kind verliezen, echter kan zij het zich financieel niet veroorloven om zomaar 20.000 euro af te schrijven, aangezien dit haar financiële buffer was voor later. Nu voelt ze zich onzeker over haar financiële toekomst.
“Veel ouders herkennen het verhaal van Truus. De vraag is: hoe ver ga je om je kind te helpen? En wat doe je als die hulp niet wordt gewaardeerd of zelfs misbruikt?”
“In elke relatie is vertrouwen essentieel, maar wat als dat vertrouwen wordt geschonden? Moet Truus vasthouden aan de gemaakte afspraken en de lening opeisen, of moet ze dit loslaten om de relatie met haar kind te behouden?”
1. De eerste maand aflossing ging goed, maar daarna stopte het.
2. Haar dochter lost niets meer af, maar gaat wel op luxe reisjes.
3. Er worden geen afbetalingen gedaan, maar er worden wel vakanties van duizenden euro’s gemaakt.
4. Truus is radeloos over wat te doen.
5. Er zijn geen terugbetalingen, geen bezoeken, geen telefoontjes meer…
